در هفته قبل قیمت شمش روند صعودی داشت .
سایز 150 میلیمتر به طور متوسط روز شنبه 20600 ریال معامله میشد و سایز 125 میلیمتر در قیمت 20400 ریال از روز یکشنبه که قیمت ارز بالا رفت قیمت شمش هم به طور پلکانی بالا رفت تا روز چهارشنبه قیمت سایز 150 میلیمتر به 21000 ریال و سایز 125 میلیمتر به 20800 ریال رسید ولی فارغ از آنکه قیمت شمش بالا رفت عرضه آن به شدت محدود شده است علت محدود شدن عرضه شمش دو عامل است
الف : بالا رفتن قیمت قراضه و نایابی آن، این مطلب باعث کاهش حاشیه سود تولیدکنندگان شمش شده و برای بسیاری مقرون به صرفه نیست.
ب : محدود شدن عجیب آهن اسفنجی که تولید شمش را تحت تاثیر قرار داده است. در حال حاضر حداقل قیمت آهن اسفنجی 10600 ریال است ولی با تناژهای زیر 5 هزار تن در نتیجه کارخانه های بزرگ در تنگنای مواد اولیه هستند و قدرت تولید ندارند.
بالا رفتن قیمت ارز جذابیت صادرات را بیشتر کرد تنها یک کارخانه در عرض سه روز 85 هزار تن شمش را بارگیری کرد این تخلیه انبارها از شمش باعث شد تا تولیدکنندگان شمش به خرید گندله و آهن اسفنجی روی بیاورند که عرضه آنها هم محدود بود در نتیجه فضای تولید شمش به شدت در تنگنا قرار گرفته است، با توجه به وابستگی مواد اولیه به یکدیگر و پراکندگی کارخانجات کنسانتره ، گندله و آهن اسفنجی به شدت محدودیت حمل و نقل وجود دارد. این محدودیت با افتتاح کارخانه های جدید اسفنجی تشدید خواهد شد.
ما در سال های آینده این عدم تعادل را بیشتر خواهیم دید. کاهش نرخ ارز در پایان هفته کمکی به کاهش نرخ شمش در هفته قبل نکرد علت این امر محدودیت شدید عرضه مواد اولیه است. با توقف بعضی کارخانه های کوچک شمش این مشکل جدی تر خواهد شد، فولاد خوزستان هفته قبل همه شمش عرضه شده خود را فروخت در حالیکه تقاضا وجود داشت، قیمت تمام شده شمش فولاد خوزستان با مالیات ارزش افزوده حدود 21800 ریال میگردد که بالاترین نرخ شمش است این رکورد شکنی احتمالاً تا آخر سال ادامه خواهد یافت، وابسته کردن قیمت مواد اولیه به قیمت فروش شمش فولاد خوزستان در بورس، باعث محدود شدن صادرات این کارخانه میگردد ، این فرمول امروز کارایی ندارد چون تولیدکنندگان شمش در سطح کشور پراکنده اند، اگر بورس حمایت مالی از بخش خصوصی بنماید می توان امید داشت که کارخانه هائی مثل پاسارگاد، ویان و خزرهم به میدان بیایند در غیراینصورت حضور فولاد خوزستان در بورس عملاً اجباریست که به همه صنایع فرو دست و بالا دست اعمال می شود نتیجه آن بهم خوردن بازار و قحطی شمش است.
در هفته گذشته شاهد سقوط وال استریت و به دنبال آن بازارهای بورس اروپا و آسیا بودیم این سقوط پیش بینی میشد ولی نه به این شدت و نه در خلال 2 روز، اقتصاد امریکا دارد به دنبال بهره بانکی می رود همان بلائی که به سر ما آمد البته ساختار امریکا کاملاً متفاوت است ولی نکته اینجاست که ما داریم به اروپا و آسیا فولاد صادر می کنیم در صورتیکه بازارهای آنها به علت بحران بهم بخورد محققاً صادرات ما تحت تاثیر قرار خواهد گرفت و کاهش خواهد یافت با اولین نشانه های تکان در این بخش قیمت ها فرو خواهد ریخت و به علت کاهش صادرات باید شاهد بالا رفتن قیمت ارز بود این بالا رفتن قیمت ارز کمکی به افزایش صادرات نخواهد کرد چون کشورهای خریدار به علت بحران متقاضی شمش ما نخواهند بود. دولت نباید سرمست از این صادرات باشد باید تنگناها را شناسائی کند و برای بحران احتمالی از حالا چاره اندیشی نماید. اگر شمش مثل نفت با عرضه کنندگان زیاد و متقاضی محدود در دنیا روبرو بشود چه تصویری از صنعت فولاد در داخل شکل خواهد گرفت؟
